ευστατικός

-ή, -ό

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον ευστατισμό

2. φρ. «ευστατική κίνηση» — η μεταβολή τής στάθμης τού νερού τών ωκεανών.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. eustatic < eu- (πρβλ. ευ) + static (πρβλ. στατικός)].